بررسی رابطه عملکرد تیروئید و هورمون گنادوتروپین کوریونی انسانی با استفراغ های شدید حاملگی

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ حاملگی یکی از مشکلات مهم در علم مامایی است که فرم شدید آن (hyperemesis gravidarum) در 2تا1 درصد حاملگی ها دیده می شود. طبق بعضی مطالعات به علت وجود فرم خاصی از hcg گلیکوزیله (حاوی اسید سیا لیک کم تر) که از طریق گیرنده tsh سبب تسریع برداشت ید می شود، هیپرتیروئیدی شیمیایی ایجاد می گردد. این تحقیق جهت بررسی رابطه گنادوتروپین کوریونی ±± انسانی(bhcg) و عملکرد تیروئید با استفراغ های شدید حاملگی در بیماران بستری در بیمارستان امام خمینی ساری انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مورد شاهدی از آذرماه 89 تا خرداد 1390 بر روی 42 بیمار باردار بستری با تشخیص استفراغ شدید حاملگی (استفراغ > 3 بار در روز، کتون ادراری >1+ یا استفراغ خونی) با سن حاملگی 8-18هفته و 45 خانم باردار شاهد که از نظر سن حاملگی و پاریتی با گروه مشابه سازی شده بود انجام شد. برخی مشخصات دو گروه شامل سن، تعداد حاملگی، پاریتی، تحصیلات، شغل همسر، سابقه بیماری و... در فرم جمع آوری اطلاعات ثبت گردید و سنجش هورمون های تیروئیدی (tsh,t3,ft4) و bhcg در دو گروه، توسط یک متخصص انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار spss و آزمون های آماری کای دو و t-test انجام شد. یافته ها: میانگین سنی در دو گروه شاهد و مورد ترتیب9/5±33/25 سال و 28/4±17/23سال بود که از نظر آماری بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. سن حاملگی اکثریت نمونه ها دو گروه 8-12هفته بود. دو گروه مورد مطالعه از نظر پاریتی و سن حاملگی تفاوت معنی داری نداشتند (05/0> p) از tsh,ft4,t3,bhcg تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد. استنتاج:تیترهای bhcg,ft4,t3 در بیماران با تشخیص استفراغ شدید حاملگی به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل و سطح tsh پایین تر از گروه کنترل بود ولی با وجود هیپیرتیروئیدی بیوشیمیایی هیچ یک از بیماران علایم بالینی هیپرتیروئیدی را بروز ندادند.